9/May/2014

Επετειακή εβδομάδα Ημέρα 3η: Οι πρώτες αλλαγές

Posted in: Blog, Επετειακή εβδομάδα, Προσωπική Εμπειρία

Σας επανασυνδέω με την Ημέρα 1η…εκείνη τη μέρα που απλώς ανταλλάξαμε τα υπάρχοντα τρόφιμα της κουζίνας μας με άλλα…Η αλλαγή διατροφής δεν είναι τίποτε άλλο από ανταλλαγή προϊόντων… αγελαδινό γάλα με αμυγδαλόγαλο, κρέας με μανιτάρια, corn flakes με chia seeds, μακαρόνια σίτου με μακαρόνια kelp ή κολοκυθιού, πατατάκια με kale chips και πολλά πολλά πολλά άλλα. Ένα απλό κλικ του μυαλού, που μπορεί να μας πήρε 5 χρόνια για να κάνει το τσαφ, αλλά ήρθε μια μέρα που απλώς έγινε!

Τα προβλήματα υγείας που είχα μέχρι τότε τα έχω αναφέρει εκτενώς στο “Για μένα” αυτού του blog. Εν τάχει, ήταν κούραση, λήθαργος, κακή διάθεση, βαριά περίοδος (με πόνους και αιμορραγία), πολύ συχνοί πόνοι στη μέση και εκτεταμένοι καθημερινοί πόνοι στις αρθρώσεις. Αυτό που δεν είχα αναφέρει στο “Για μένα” ήταν τα προβλήματα υγείας τού “Για εκείνον”, ήτοι του συζύγου. Ο Γιάννης είχε φτάσει σε σημείο το τελευταίο εξάμηνο να μην μπορεί να περπατήσει, καθότι η μέση του μάγκωνε στα πρώτα 5 λεπτά που τολμούσε να κινηθεί…Τι σήμαινε αυτό? μούδιασμα και στα δύο πόδια και πλήρης έλλειψη ελέγχου της στατικότητας του σώματος…Η πρωινή βόλτα με τα ζωάκια μας είχε καταντήσει εφιάλτης, καθώς κάθε 200 μέτρα έπρεπε να κάθεται σε βαθύ κάθισμα για να ξεμπλοκάρει η μέση του…εξετάσεις πολλές, επισκέψεις σε γιατρούς διάφορες…το αποτέλεσμα? “δεν επιτρέπεται το περπάτημα, το basket, η οδήγηση, η ορθοστασία…μόνο κολύμπι και ξεκούραση και αν επιβαρυνθεί η κατάσταση ένα αμφιβόλου αποτελέσματος βαρύ χειρουργείο με πολλές πιθανές παρενέργειες!!!” Και όλα τα όνειρα για το μέλλον μας πήγανε στράφι την ημέρα που βγήκαμε από το ιατρείο…

Λίγες ημέρες αργότερα έφτασε εκείνη η Κυριακή της 6ης του Μάη και μια αλλαγή που ξεκίνησε από εκείνον και όχι από μένα…τα δικά μου θέματα ήταν πολύ μικρότερης σημασίας από τα δικά του. “Ας κάνουμε λοιπόν μια δοκιμή να δούμε πώς θα πάει“…Το αποτέλεσμα? Από την Πέμπτη το πρωί στις 10 του ίδιου μήνα, η μέση του Γιάννη δεν ξαναμάγκωσε ποτέ…ΠΟΤΕ! κι εγώ κατάφερα να κατεβαίνω τα σκαλοπάτια του σπιτιού με “λυμένους” αστραγάλους…η μέση δεν με ξαναενόχλησε, την περίοδό μου δεν την ξανακατάλαβα, ο ύπνος μετά τα γεύματα είναι απλώς παρελθόν, η λέξη “πόνος” εξαφανίστηκε από την καθημερινότητά μας, ο Γιάννης ξαναπερπάτησε, ξαναέπαιξε μπάσκετ, ξαναοδήγησε (2 φορές από τουλάχιστον 4.000 χιλιόμετρα με αυτοκινούμενο) και βεβαίως είναι εκείνος που ένθερμα υποστηρίζει το νέο τρόπο ζωής μας, πολλές φορές με περισσότερη ζέση και από εμένα…Η στένωση της σπονδυλικής του στήλης δεν γνωρίζουμε αν θα ιαθεί ποτέ, ίσως μια επανάληψη μαγνητικής μετά από 1-2 χρόνια να δείξει κάτι…κι επίσης όλη εκείνη η φθορά που έχει υπάρξει στο σώμα του για 56 συναπτά έτη διατροφικής κακομεταχείρισης δεν γνωρίζουμε τι ζημιά έχει κάνει…μου αρκεί ότι τον βλέπω ξανά στα πόδια του δραστήριο και υγιή!

Θέλω να τονίσω εδώ το θέμα της σημαντικότητας της οικογενειακής υποστήριξης σε ό,τι νέο συμβαίνει! Έχετε δίκιο όσοι μου λέτε πως όποια “τρέλα” συμβαίνει στο σπίτι μας, μας βρίσκει σύμφωνους και τους δύο…όμως κι εκείνος εκτίμησε τις ατελείωτες ώρες διαβάσματος που κάνω ακόμη και σήμερα ψάχνοντας και αναζητώντας, με άκουγε προσεκτικά και καταλάβαινε…κι εγώ εκτιμώ την υποστήριξή του σε κάθε επίπεδο! Δεν γνωρίζω πόσο αποφασισμένη θα ήμουν να αλλάξω διατροφή σε μια μη υποστηρικτική οικογένεια, αυτό όμως είναι απλώς ένα ακόμη εμπόδιο…όχι λόγος για να μην κάνουμε κάτι! Αλλωστε η υγεία μας είναι πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μας και αφορά καθαρά εμάς και όχι τον περίγυρό μας!