Παρότι το συγκεκριμένο θέμα δεν συνέβη τα 2 τελευταία έτη, για τα οποία έχω σκοπό να μιλήσω σε αυτήν την επετειακή εβδομάδα, θεωρώ πως είναι κάτι που θα το έκανα έτσι κι αλλιώς και πως εδώ και πολύ καιρό επιθυμούσα να αφιερώσω ένα άρθρο και όλο το αμελούσα! Έφτασε λοιπόν η στιγμή του…
Γενικώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που ο,τι αποφασίσω το εφαρμόζω ευθύς αμέσως….το δουλεύω στο μυαλό μου αρκετό καιρό, προετοιμάζομαι ψυχολογικά, το δραματοποιώ πολλές φορές νομίζοντας ότι θα κάνω τον μεγαλύτερο άθλο, το κλώθω από εδώ, το κλώθω από εκεί, το δοκιμάζω, δοκιμάζω τις αντοχές μου, το αμελώ, το ξαναπιάνω…και τσουπ, μια ωραία πρωία το εφαρμόζω οριστικά! Το αποτέλεσμα ξέρεις ποιο είναι? ότι όλοι νομίζουν ότι έχω τα τεράστια αποθέματα δύναμης και θάρρους και μπορώ να παίρνω αποφάσεις εν μια νυκτί! Δεν είναι έτσι…παλεύω πολύ μέσα μου μέχρι να φτάσω στην απόφαση και αυτή η πάλη μπορεί να διαρκεί χρόνια ολόκληρα!
Τι αφορά αυτός ο πρόλογος? 5 τεράστιες αποφάσεις που άλλαξαν τη ζωή μου ή θα την αλλάξουν στο εγγύς μέλλον…οι δύο γνωστές ήταν η αλλαγή του μοντέλου διατροφής και η διακοπή του καπνίσματος…τις άλλες 3 σας τις φυλάω ως επόμενες αναρτήσεις, αλλά σας διαβεβαιώ ότι ήταν όντως τεράστιες αποφάσεις…και από εκείνες που όντως αλλάζουν ζωές!
Το σημερινό αφιέρωμα λοιπόν δεν είναι άλλο από τη διακοπή του καπνίσματος! Τα μαύρα χρόνια μου υπήρξαν 10…1996-2006! ΄Ολα ξεκίνησαν στο χώρο εργασίας μου λόγω ενός πολύ απαιτητικού διευθυντή που μας πρόσβαλε και μας φώναζε όλο το 8ωρο. Ξέσπασμα πού αλλού? στο τσιγάρο, το οποίο μέχρι τότε ήταν ένα στη χάση κι ένα στη φέξη…Τα επόμενα 10 χρόνια δούλευα με τρελλούς ρυθμούς και τρελά ωράρια…έτρωγα ό,τι πιο junk κυκλοφορεί, δούλευα στο κατάκεντρο της Αθήνας, καθιστική ζωή 25 ώρες το 24ωρο και βεβαίως 3 πακέτα των 25 τσιγάρων την ημέρα…κι όλα αυτά με ένα σύζυγο που δεν το έχει βάλει ποτέ στο στόμα του…
Η αργή αλλά σταθερή αλλαγή έλαβε χώρα το 2006 όταν μετακομίσαμε στην επαρχία, τα ωράρια επανήλθαν στα φυσιολογικά, δεν είχα έρθει σε επαφή με την ωμοφαγική διατροφή ακόμη μεν, αλλά αντιλαμβανόμουν ότι ΠΡΕΠΕΙ να το κόψω κι ετοιμαζόμουν για ένα χειρουργείο, για το οποίο ο γιατρός με είχε ειδοποιήσει ότι οφείλω να έχω καθαρούς πνεύμονες.
Είχα προσπαθήσει και στο παρελθόν να το κόψω, χωρίς όμως επιτυχία…ο πραγματικός λόγος? Δεν ήμουν πραγματικά έτοιμη! Επανέρχομαι στο 2006 λοιπόν, όπου τότε τα ηλεκτρονικά τσιγάρα ήταν ανύπαρκτα (και καλύτερα για μένα), οπότε άρχισα να εφαρμόζω patch νικοτίνης, γνωστής μάρκας, συνεχίζοντας όμως να καπνίζω…θυμάμαι την πρώτη φορά που έβαλα το τσιρότο και τράβηξα την πρώτη τζούρα από το τσιγάρο…νομίζω ότι έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου…σκοτίνιασαν όλα κι ετοιμαζόμουν να λιποθυμήσω ..τότε συνειδητοποίησα ότι τα τσιρότα όντως έχουν νικοτίνη κι εγώ δεν πρεπει να ξανακατεβάσω καπνό στα πνευμόνια μου…έτσι κι έγινε…ΟΧΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΟΨΑ…άρχισα το αεροκάπνισμα (χαχαχα) ή αλλιώς “δεν κατεβάζω καπνό κάτω”….γελάτε? κι όμως έτσι τα κατάφερα! φόρεσα τσιρότα για 1 μήνα και αεροκάπνιζα για 8, με σταδιακές αλλαγές. Πρώτον ξεκίνησα τα πιο ελαφρά τσιγάρα του εμπορίου και δεύτερον έβαζα πλαφόν στον ημερήσιο αριθμό τσιγάρων που κάπνιζα. Από 3 πακέτα, κατέβηκα στα 2, στο ένα, στα 15 την ημέρα, στα 10, στα 5, στα 3 …με αυτόν τον τρόπο κατάφερα να απομακρύνω τα δηλητήρια από τους πνεύμονες και πάλευα να ξεφύγω από την κίνηση των χεριών! ανακάλυψα πως η μεγαλύτερη εξάρτηση δεν ήταν οι τοξικές ουσίες στο σώμα αλλά η επαναλαμβανόμενη κίνηση των χεριών από το τασάκι στο στόμα!
Κράτησα τον αριθμό των 3 τσιγάρων για ένα μήνα…τον πρωί με τον καφέ, το μεσημέρι μετά το φαγητό και το βράδυ πριν τον ύπνο. Στις 26/11/2006 ήταν η τελευταία μέρα! Δεν το είχα αποφασίσει…απλώς έκανα το τελευταίο στη γιορτή ενός Δημήτρη κι είπα στον εαυτό μου πως αύριο το πρωί τέλος…κι έτσι κι έγινε. Περιττό να πω πώς πέρασε η επόμενη εβδομάδα!!! Κολασμένα!!! Δεν ήξερα τι να κάνω τα χέρια μου, το σκεφτόμουν συνέχεια, είχα νεύρα, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα το ξαναέβαζα ποτέ και για κανένα λόγο στο στόμα μου κι έτσι κι έγινε…(Όχι χωρίς επιπτώσεις βέβαια. 10 κιλά+ ο τόκος, που έμεινε εκεί να με βασανίζει! Το θέμα του βάρους όμως θα αναλυθεί την ημέρα 4)
Η μία αυτή τελευταία εβδομάδα ήταν και η πιο ζόρικη…και λοιπόν? μια εβδομάδα από τη ζωή μου…so what?? υπέφερα και τελείωσε! Και τώρα τι??
Τώρα είμαι 7,5 χρόνια “καθαρή” και πολύ ευτυχισμένη για την απόφασή μου (ο κύριος Γιάννης να δείτε)…μόνο που δεν είναι όλα τέλεια σε έναν τσιγαροκρατούμενο περίγυρο εντός μιας τσιγαροεξαρτώμενης χώρας…δεν πηγαίνω πια σε σπίτια που με πνίγει η μυρωδιά ή η αιθαλομίχλη και το χειρότερο είναι πως όλοι εσείς εκεί έξω που απαιτείτε να καπνίζετε όπου θέλετε γιατί είναι δικαίωμά σας, μας στερείτε το δικαίωμα της ύπαρξής μας σε χώρους αναψυχής…Εχουμε να βρεθούμε σε κλειστή καφετέρια πολλούς μήνες και σε κέντρο διασκέδασης πολλά χρόνια! Μου λείπει το να έχω το δικαίωμα να διασκεδάσω σε ένα καθαρό περιβάλλον, ενώ είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που σε όποια άλλη χώρα ταξίδεψα, ακόμη και την Ισπανία που καπνίζουν χειρότερα από εμάς, σεβόντουσαν το νόμο περι μη καπνίσματος σε κλειστούς χώρους, αποδεικνύοντάς μου για άλλη μια φορά σε τι χώρα-μπανανία ζω!!!
Το θέμα “τσιγάρο” δεν το κλείνω εδώ, θα το επαναφέρω σύντομα σε νέο θέμα και θα καταλάβετε τότε τι εννοώ…Προς το παρόν, ραντεβού αύριο με νέο, πολύ ενδιαφέρον θέμα!
Website: www.MyLifeOnTheRaw.com
Youtube: www.youtube.com/user/MyLifeOnTheRaw
Facebook: www.facebook.com/MyLifeOnTheRaw
Twitter: twitter.com/MyLifeOnTheRaw
